Two.

~on light that's never enough and attempts to reanimate the symmetry~

~life sustaining; the nature animated and animating~

The hand knocking and the lock not answering.

   Two is an experiment. It is my attempt to reach you so I can commune your essence...Two is no certainty but it is truly wortwhile, is two more of me or is it us? An encoding to be deciphered, this is a venerable language, the language of the birds that speak with a human voice, the nature animated. Common sense sees two as the beginning of polarities, dichotomy, strife, common sense doesn't have a place here. Our perception of two is completion, a company of the psyche meeting the body overcoming shadows and prejudices of centuries...Since are powers are uniting we're having the impression that the oneiric is teaming up with vigilance and the outcome leads to no disenchantment but to further mystery. Trivialities become magick, the images of today merge with the dust of the first creation, since I decided to find you and believe in you my existence is no longer just mine, I have obtained a second body for my infinite and precious soul cause our soul is one and the same. This is a hymn to awakening, the moment we have managed to speak the same tongue not because we conform to an external code but because we recognize that we were never actually apart and every separation and its traumatic threat has been nothing else but an illusion...two is also one.

~I kiss your feet and I'm no Maria Magdalena, two is noticing every single detail, being inside the experience~

~Oh Mother Demetra protect me from my love, protect me from my inconsiderate Will~

   Το δύο είναι ένα πείραμα. Είναι η απόπειρα μου να σε πλησιάσω ώστε να κοινωνήσω την ουσία σου...Το δύο δεν είναι καμιά βεβαιότητα αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο, είναι το δύο περισσότερο από μένα ή είναι εμείς; Ένας κώδικας που περιμένει την αποκρυπτογράφηση του, αυτή είναι μια σεπτή γλώσσα, είναι η γλώσσα των πουλιών που μιλάνε με ανθρώπινη λαλιά, η εμψυχωμένη φύση. Η κοινή λογική βλέπει το δύο σαν την αρχή κάθε δυαδικότητας, διχοτομίας, διαμάχης, η κοινή λογική δεν έχει καμία θέση εδώ. Η δική μας αντίληψη για το δύο είναι πληρότητα, μια συντροφιά της ψυχής που συναντάει το σώμα ξεπερνώντας σκιές και προκαταλήψεις αιώνων...Καθώς οι δυνάμεις μας ενώνονται έχουμε την εντύπωση ότι το ονειρικό συμμαχεί με την επαγρύπνηση και το αποτέλεσμα αυτής της ένωσης δεν οδηγεί σε ξεμάγεμα αλλά σε περισσότερο μυστήριο. Οι κοινοτοπίες γίνονται μαγικές, οι εικόνες του σήμερα συγχωνεύονται με την σκόνη της πρώτης δημιουργίας, από τότε που αποφάσισα να σε βρω και να πιστέψω σε σένα η ύπαρξη μου δεν είναι μόνο δική μου, έχω αποκτήσει ένα δεύτερο σώμα για την απεριόριστη και πολύτιμη ψυχή μου γιατί η ψυχή μας είναι ένα και το αυτό. Αυτός είναι ένας ύμνος στην αφύπνιση, η στιγμή που έχουμε καταφέρει να μιλάμε την ίδια γλώσσα όχι γιατί συμμορφωνόμαστε σε έναν εξωτερικό κώδικα αλλά γιατί αναγνωρίζουμε ότι ποτέ στα αλήθεια δεν ήμασταν χώρια και πως κάθε χωρισμός και η τραυματική απειλή του δεν είναι τίποτα άλλο παρά ψευδαίσθηση...το δύο είναι επίσης ένα.

~Cause the things valuable get imprinted into the soul and they remain present even when seemingly absent~

Two is for the ambiguous nature of Dionysus and his blessed dialectics

   All photos and words by Vera Bousiou.