Sunday 5 October 2014

Black Planet.



Can you see colors in black and white? Do you always know what you want to say? The children understand the whole spectrum, they perceive it but they rarely speak of it, sensing in them is much more profound an experience; Things can stand on their own, without proof, without stains of reason, as they always existed, unmolested, without the dust of your memories and re-interpretations... I thought I wanted you to remember but now I see I don't, I changed my mind, I reclaimed myself, I've come full circle...I cannot sustain the idea of the "lost object" no more, not even that of the "lost person", there's nothing lost, everything's inside of me as it has always been, this is not a fluid poem on hope though...Auras are colorful, you must exercise your senses, nothing to it, you're flesh and blood after all; Why do you hesitate, why do you condemn yourself to the black planet? Nothing blossoms when you're absent, it is your observation that makes everything happen.




Μπορείς να δεις χρώματα μέσα στο ασπρόμαυρο; Γνωρίζεις πάντα αυτό που θέλεις να πεις; Τα παιδιά αντιλαμβάνονται όλο το φάσμα, το βλέπουν αλλά σπάνια μιλάνε για αυτό, το να αισθάνονται είναι για αυτά μια πολύ πιο βαθιά εμπειρία¨Τα πράγματα μπορούν να σταθούν από μόνα τους, χωρίς απόδειξη, χωρίς τους λεκέδες της λογικής, όπως υπάρχουν από πάντα, ανέγγιχτα, χωρίς την σκόνη των δικών σου αναμνήσεων και των επανερμηνειών σου...Πίστευα πως ήθελα να θυμάσαι αλλά τώρα βλέπω πως δεν το επιθυμώ πια, άλλαξα γνώμη, επαναδιεκδίκησα τον εαυτό μου, ξαναγύρισα στην αρχή μου...Δεν μπορώ πια να διατηρώ την ιδέα του "χαμένου αντικειμένου", ούτε καν αυτή του "χαμένου προσώπου", τίποτα δεν έχει χαθεί, όλα βρίσκονται μέσα μου όπως υπήρχαν πάντα, αυτό δεν είναι ένα ρευστό ποίημα για την ελπίδα παρόλα αυτά...Οι αύρες είναι πολύχρωμες, πρέπει να εξασκήσεις τις αισθήσεις σου, καμιά δυσκολία σε αυτό, είσαι σάρκα και αίμα όπως και να έχει¨Γιατί διστάζεις, γιατί καταδικάζεις τον εαυτό σου στον μαύρο πλανήτη; Τίποτα δεν ανθίζει όταν είσαι απών, είναι η παρατήρηση σου που κάνει τα πάντα να συμβαίνουν.